Evi temizledim, sildim süpürdüm. Rahat bir şekilde gideyim biraz manzaraya dalayım verandada derken aa bir de ne göreyim, kocaman ama kocaman bir arı. Öyle de güzelki. Mutfak ile salon arasında ki boşlukta yerde duruyor. Nerden girmiş ola ki.
Normalde evimizde arı oluyor ama genellikle yollarını şaşırmış yada susamış olanlar, genelde onları su dolu bir çaytabağı gösteriyoruz, hop su içmeye çıkıyorlar ve yavaşça tabakla birlikte dışarıya koyuyoruz. Dinlenince uçup gidiyorlar.
E şimdi bu kocaman dedim ki, bunu ben diğer böceklere falan yaptığım gibi bir bardakla kapatayım, alttan bir kağıt hop dışarıya, Ada kız, anne ya susamışssa dedi. E tamam o zaman diyip, Poyraz ın klubesinin üstüne, dışarıya koyduk, yanınada bir çay bardağı su. Dinlenince uçup gider dedik. Tam o sırada sucu çocuk geldi, arıyı tamamen unuttuk o sıra, damacanaları mutfağa bıraktı, öbür kapıdan parayı veriecekken bir baktım, küçük bir topu iteler gibi birşeye vurup duruyor!, Allah Allah neden bisiklletlere doğru tekme atıyor derken uyandım.
Ne yapıyorsunuz dedim ve çocuk dönüp gayet doğal bir biçimde, abla eşşek arısı vardı, öldürdüm, çocuk var evde Allah korusun geçen hafta beni damardan soktu, iki gün hastahanede kaldım dedi. E kızamadım ki ben çocuğa, yahu biz onu kurtarmıştık! da diyemedim.
Öyle Ada ile ben boynu bükük kaldık.
Ada koşarak geldi yaklaşık bir saat sonra, anne milyonlarca karınca bizim sevimli arıyı yiyor dedi. Doğa dedim kızım, kendi döngüsü var.
Ya böyle işte
Kalın sağlıcakla
Üzgün anne- kız
doğa... bir de evlere giren hatta duvarlara yuva yapan siyahlar vardı, severdim
YanıtlaSil