Özgürlük Parkında bir gün.

Günaydın,

Dün kızımla birlikte saat 13.15 te ki cimnastik dersinden çıktık, doğruca okuluna gittik ve şükür ana sınıfına kaydını yaptırdık. Pazartesi saat 10,00 da okulda olacağız. Sabahçı oldu kızım. Bakalım saatle ne olacak.

Oradan çıkıp cimnastik ten arkadaşımız Eda nın bizi bilgilendirmesi üzerine İdealtepe deki, belediyeye ait bir kuruma gittik çünkü orada ücretsiz İspanyolca kursu varmış. Maalesef saatleri uymadı. Her Cuma 11,00 -14,00 arasıymış. Hayalim Eda gibi kursa başlamak ve Ada yıda yanımda götürmekti, eminim Ada benden çabuk öğrenirdi. Zaten Dora adlı çizgi filmden İspanyolcaya kulağı açık. Anne Hola, merhaba demek değil mi, diyip 10 a kadar sayıyordu.

Sağol Eda ve Meriç. Dostluklar, paylaşımlar için var. Piyanoya da Eda sayesinde başladık.   

Oradan çıkıp Aydan, Billur ve Berrak ı alıp ver elini Özgürlük Parkı yaptık. Kızım anne kum oyuncaklarım bagajda mı diyip durdu, kim geliyor diye üç defa sordu, söyleyince de, 15 yaş kız edasıyla; hımm epeyidir görüşmüyorduk, özlemiştim zaten dedi. Kuzu.

Biz aç düştük parka tabi. Ama içim rahat cafe si çok güzel ve temiz çalışıyor. Kaptım paket tostları, patetessiz. 3 Tl tanesi. Belerken de insanlara özendim, ne güzel oturuyorlar rahat rahat bu güzel havada diye.

Haftaarsı ama yine de kalabalık. Neden olmasın ki, benim de evim yakın olsa hergün gelirim.
Valla abartmıyorum. O kadar güzel ve büyük bir par. Teşekkürler Kadıköy Belediyesi.

Arzu, sana da uğramayı düşündüm ama sonra vazgeçtim, kalabalığız, çocuklar çok hareketli filan.

Salıncak keyfi.

Çektiğim tüm resimleri paylaşmak istedim, çok güzeller değil mi?

Ah Billur kızında ayakları çıplak olaymış, harika bir resim olacakmış.

Kaplan anne Aydan. Nasıl da korudu kızlarımızı büyük çocukların şiddetinden.
Oh..

Havuz da su yoktu, şenlenmiş yine.

Yunus da çıksın resimlerde Çiğdem teyze. Olur kuzum Berrak.

Daltonlar.

Tren keyfi olmadan olmazzzz..

Ada alışmış tabi, anne akşam olsun o zaman binelim trene, ışıklı oluyor diyor. Kızım yok bu akşam tiyatro, o yüzden aydınlıkta bineceğiz.

Ah o binalar olmasa. Öyle yüksekler ki. Şehir içi, çok pahalı, kapış kapış satılır herhalde.
Neyse, bye bye tren.

Biz böyle eğlenirken ah o şehit anaları, ülkem. Çok üzülüyorum. Haberlere bakmak içimden gelmiyor. Allah sabır versin.

Tam parktan çıktık, Ada kız demz mi, kakam geldi diye. Kızım tut dedim ve tuttu iyi mi, evde ki sesleri duymalıydınız ama. Babasına çekmiş, benim kakam gelecek ve ben tutacağım, mümkün diil.

Dönüşte bir baktım Ada kız ona dikiz aynasından gönderdiğim öpücüğe yanıt vermiyor. Aaa ne oldu dedim, üzgünüm dedi, niye kızım, eve gidiyoruz dedi. Kızım yuh, sabah cimnastik, sonra okul v.s. sonra Park. Pes yani dedim. Ama ben alıştırdım tabi, gezerek ananın gezerek kızı.

Eh kızım sabahçı olduğuna göre, aktivitelerimiz devam edecektir efem.

teşekkür ederiz Akşan ailesi.

Gezenti kızın anası Çiğdem