Nişantaşı turu ve Refik Meyhanasi - Asmalımescit

Iyi akşamlar,

Şimdi, epeyidir aklımızdaydı, Ada kızı Nişantaşında ki yılbaşı süslemelerini görmeye götürmek.
Araya pilates v.s girince Yılbaşı sonrasına kaldı plan. Dün sabah hiiiç acele etmeden kalktık ve kahvaltı ettikten sonra haydi dedik gidelim. Aaa.. bizim kız başladı ağlamaya, neymiş hiç evde oturmuyormuş, bebekleri ile oynayamıyormuş, oyuncaklarını özlemiş v.s.

Şaşırdık kaldık ama taviz de vermedik. Ve  dedikki;  valla plan yapıldı Nişantaşı na gidilecek, sen gelmek istemiyorsan biz gidelim, seni de büyükanne ye bırakalım dedim. Kıçı herhalde tavanı gördü zıplarken ve evet derken. Büyükkanne de ''he '' diyince düştük yola.

Arabayı Kozyatağı metro durağının oraya biyere parkedip atladık Metro ya ve ver elini Beşiktaş vapur iskelesi.

Vapur saatine 20 dk. vardı. Bu güzel simitçi oradaydı, bu sefer çatal alalım dedik ama tadı berbattı, martı ve karga lar sebeplendi. Akıllı ve bayıldığım Kargalar, Martılar gibi denize pike yapmayı öğrenmişler iyimi. Alemler.

Vapur da geldii.

Eski tütün fabrikası otel oluyor, oysa daha dün gibi mavi önlüklü kızların camdan bize el salladıkları
zamanlar. Otel ismi Shanga ii Bosphorus bilmemkim.
Tam yanında ki Deniz müzesi binası ise yenilenmiş, açılsın orası da sırada. Yıllar oldu gitmeyeli.

Üstgeçit yok artık. İyi olmuş çok çirkindi.

Akaretler de Atatürk evi müzesi, haftaarası açık. Orasıda sırada.

Meyhane, Akaretler çok güzel olmuş. Bir de sanırsam işletmelere izin verilmemiş ve tüm tabelalar aynı olunca düzen de süper. Bayıldım çalışmaya.
Yıllar önce Vogue a gitmiştim, oda yerli yerinde duruyor oh.

Çeşme, güzel ama yanında yöresinde tarih bilgisi yok?

Antik bişey evi. ITÜ nün girişin de. Arkada gözüken apartmanlar sanırım BJK spor tesislerinin yerine yapılmış, inanılır gibi değil değişim.

Rahatına düşkün bir bey.

Muhteşem ITU binası ama eskimeler var, bakım istiyor.

Bir diğer muhteşem Teknik Lise binası 1.

Bir diğer bakış açısı.

Süslemeler hakikaten çok özenliydi.

City 's. Ben daha Osmanbey e doğru olduğunu sanıyordum. Karakolda ki ışıklarda durduğunuzda binanın görünümü işte böyle.
Arka girişi de eski Address ile karşılıklı olmuş.
Trafiği ise daha keşmekeş kılmış.
İçine girmedik, alışveriş merkezi heryerde aynı işte.

Beğendiğimiz Kantin adlı bir Lokanta.

Çukulatasız olmazzz..

Mutlu nun ofis duruyor. Belgin e selam yola devam.

Semtin ismini aldığı ''Nişan'' taşı çok bakımsız. Hiç yakıştıramadım Sayın Sarıgül e.
Benim pastahanem de tadilattaydı, tüh ki tüh.

Remzi Nişantaşı şubesine bayıldım. Suadiye şubesini tek geçerim o ayrı.

Okuma köşeleri harika olmuş. Vakit olsaydı kesin birşeyler okumak lazımdı burada.

sahte ağaçta muhteşemdi.

Kurşun askerler, Fındıkkıran dan. Tam Ada lık tı tam.

Sevimli Ayı lar.

46 adlı bir mağaza da kendini sokak süsleri ile bütünleştirmiş. Harkulade.

Ammmmmma, cafe ler veya mağazalar kaldırımlarda oluşturulan oturma grupları yaptırmışlar veya belediye onlara tahsis etmiş. Çünkü tümü aynıydı, güzel ama yürüyenlere yer kalmamış. Avrupa da ki çalışmalar  ama oradaki bu oluşumlar meydanlarda yapılıyor böyle kaldırımlarda değil. Üstelik orada yiyip içenler egzoza maruz kalıyorlar ve neredeyse caddenin içindeler. Gerçi memnuniyetsiz bir surat görmedik ama bize göre diil. 

Tamamen tüketim düşünülerek yapılmış, acaip beton, temiz bir bölge. Eminim orada yaşayıp, hayatı orada geçen ve mutlu olan insanlar mevcuttur. Güzel, kötü diil ama bize göre değil.

Radyoevi. Umarım radyoevi olarak kalır. O parsel; Harbiye Müzesinden başlayarak o kadar değerli ki.
Umarım dokunmazlar.
Planımızda müze de vardı ama olmadı, daha erken çıkmalıyız ve Ada kız Mehter Konserini görmeli.

Dayanamadım leblebi aldım. Ihmm..

Elmadağ bitince hemen bu paravalı yol başlıyor. Kabus gibi ve çok bunaltıcı.

Taksim meydanının hali, ortada koca bir delik var. Öyle böyle diil hani.

O koca temel, yada deliğin üstünden insanların geçebilmeleri için köprü.

İstiklal yine kalabalıktı, Galatasaray Lisesinden sonra ki bölüm daha da kalabalıktı.
Asmalımescit e daldık, gözümüze güzel bir meyhane kestirdik, kardeşimi aradık ve yeri tarif edelim derken Yaprak aa '' Refik'' temisiniz, tamam geliyorum dedi. Telefonu kapattık, Allah Allah bu kızda heryeri biliyor dedik, gülüştük. Mekana girdik, alt katta yer yok, yukarı buyrun, tek masa kaldı dediler, saat 18,45. Ben de bakalım beğenirsek otururuz dedim, Cem ok dedi oturduk.

Garson geldi, ismi İshak bey, meğer burası çok ünlüymüş, aman duvarlarda neler neler.

Hürriyet gazetesinde en iyi 10 meze yeri seçilmiş.

 

Nur Çintay yazmış.
Yabancı dergiler de çıkmış v.s
Ve Lokanta 60 yıldır oradaymış, baba Refik ölmüş ( Allah Rahmet Eylesin) oğul Refik ''ki o anda yanımıza geldi'' de işletmeye devam ediyormuş, orayı herkes bilirmiş ve yer olmazmış. Bakarmısınız ben de beğenmessek oturmayız diyorum :-)

Siz bişey söylemeden, peynir ve kavun geliyor. Peynir şahane, kavun un zamanı diil.

Köpoğlu da güzel di.

Birbirimizi duyabildiğimizde sohbet de güzeldi.
Sigara içilmiyordu ki bu harkuladeydi.

Ciğer de süperdi. Beni de kızartsanız, bende harika olurum o ayrı.  Amma diğer mezeleri beğenmedik.
İçeride oturmak bize göre diilmiş.  Gürültü inanılmazdı.
Sokaktaki masaları kaldırmak hiç iyi gelmemiş işletmelere. Kadıköy ü aradık valla.
Hesap 140 Tl, ki uygundu 3 kişi için. Ana yemek yok.
Tuvaletler temiz.

Oradan vurduk aşağıya, güzelim Galata nın önünde hoop Karaköy iskeleye, vapura 20 dk var, ver elini Güllüoğlu.

Baklavalardan yapılmış  portreler.

Dekarasyon ilginç

Ekmek kadayıfı. İçi hamur du. Kaymak süperdi. Şekerpare kötüydü. Velhasıl Güllüoğlu bizim için son kez bitmiştir.

Karşıya geçiş, kızı büyükannede bırakış ve arabayı alıp eve gidiş. Ben kullandım, çok az içtim diye.
Eve gelince, ohhhhh belimiz dedik. Yaşlılık işte.

Kalın sağlıcakla.
Gezerek anne