Pırasa Sufle

Merhaba,

Geriden gelmeye devam ediyoruz.

Pırasa almaya başladım ben. Bir de öyle  ince, çıtır çıtır ve tazelerki. Yaprak duymasın, o hiç sevmez Pırasa yı.

Biz yiyoruz. Ada ve Cem de normal pişirdiğim hallerini severek yerler. Ama ben herzaman aynı şekilde pişirmeyi sevmiyorum ne yapayım. Dolayısıyla daha çukulatalı bir sufle bile yapmamışken, pırasalısını deneyeyim dedim. İyiki demişim çok güzel oldu. Tarifi şu link ten aldım;

http://mutfaktakiler.blogspot.com/2005/10/prasal-sufle.html  

4 hanım yazıyor bu blog u. Mine, Pıtırcık, Nazan ve Elif. ellerine sağlık.

Malzemeler;

Malzemeler;

• 1.5 su bardağı kıyılmış pırasa
• 1 yemek kaşığı zeytinyağı
• 1/4 su bardağı su
• 1/4 su bardağı ceviz
• 2 yumurta (sarısı ve beyazı ayrılmış)
• 2 yemek kaşığı karışık baharat
• 2 yemek kaşığı yogurt
• tuz ve biber

Buyrun tarife;

Önce bir su bardağı kadar cevizi rondoda ezdim.

O arada pırasaları incemsi doğrayıp, zeytinyağında kavurdum, az sonra yarım su bardağı su koyup, kapagını kapatıp bir beş dk daha pişmesini bekledim. Rondoya ekledim. Bir yumurta da üstüne kırdım. 2 kaşık da yoğurt ekledim. Tamam itiraf ediyorum, yoğurdu biraz fazla koydum, seviyorum ne yapiim. Baharatlarıda ekledim. Tuz, karabiber, kimyon v.s.

Sonra iyice yağladığım sufle kaplarımı aldım. Severim ben bu kaplarımı çok. Kütahya dan geçerken almıştım.

Yumurta aklarını mikser de çırptım ve bayağı katı olunca pırsalı karışıma ekledim. Çok karıştırmadım ki sufleler iyice kabarsın. ( çok profesyonelim çoook)

Kaplara çok doldurmamak kaydı ile paylaştırdım. Ve sonuç harika oldu. Fırında bir kabardılar ki pek keyiflendim ama sonra nedense indiler. Ne ısı ile ne de başka bişey ile oynadım, nede kapağını açtım.
Ama tadı enfes oldu. Ayşegül ve Irmak da tesadüf bizdelerdi. Onlar da beğendiler. Ustelik ceviz ve pırasa yemeyen Irmak da yedi. Zelihaaaa kulakların çınlasın. Link; http://umutsepeti.blogspot.com/2011/01/kahvalti-koyu-ile-mutlu-haftasonlari.html

Dün sabah Ada kız bebekleri ile oyun oynuyor, benden bant istedi bende kullanmayacağımız bantı ona kestim ve hazır ettim. Ben yemeğe daldım sonra içerideki oyun diyalogunun hastahane ve kafa yarma, düşme hikayeleri olduğunu duydum. Sordum ve bana bebeğinin düştüğünü ve kafasının yara olduğunu onun için zımbalayıp, bant yapıştırdığını söyledi.

Hazırladığım bantlar.

Nasıl ama aynı Ada nın kafası değilmi. Allah korudu yavrumu.
Çok güldüm, ironik ama çok güldüm. Kızım benim.

Sonra bir baktım eline bir küçük ayna almış, büyük aynanın karşısında kafasının arkasını görmeye çalışıyor, durum böyle olunca biraz tereddüt ederek ona zımbalı burada da yayınladığım resmini gösterdim. Hımmm dedi ve merakla inceledi. Şükür, şükür bin kere şükür.

Ada kız bu sabah (02.Kasım) bana Nil i özledim anne dedi, sonra da ekledi; Şenay, Nil i özledim. ( 2 tane Nil arkadaşı var çünkü) Şenay doğurmadan bir gidelim de görüşelim diye ekledi.  Bilmiş  kızım benim. Şenay da 04. Kasım da doğuruyor inşallah. Aynı gün kızımın zımbaları alınacak hayırlısıyla.

Şu günlerde hergün pansumana gidiyoruz ve hergün farklı bir akrabamız bize eşlik ediyor. Herkese teşekkür ederim. Ada çok mutlu oluyor. Bugün tekrar büyükanne geliyor. Dün anneanne elleri kolları dolu, dizlerine rağmen beş katı tırmandı. Ada bayıldı bayıldı.

Dönüş yolunda Ada kız DVD almak istedi ve Barbie okulda adlı bir DVD aldık. Oturup beraber seyrettik tavsiye ederim. Ingilizce si de vardı. Ohh..

Kalın sağlıcakla.
Mutlu anne Çiğdem