Ölüm

Günaydın,

Yine yeniden günaydın. Anneannem önce kalp sonra böbrekler iflas etti.
Eski toprak o dayanır ama...

Ölüm, geride kalanların sorunudur. Ölen için hesap kapanır. Ama biz geride kalanlar, şimdiye kadar geride kalmak şansına sahip olmuş olanlar için ölüm sürer. En başta bir kaygı olarak yerini sıcak tutmayı bilir. İşin diğer bir yanı da, uzun süren bir hastalığın sonunda bile gelse "beklenmedik" sayılan ölümün ardında bıraktığı büyük boşluktur. Ağrıyan dişin çekilmesinden sonra oluşan, dilin hep yokladığı o boşluk. Yokluk.

Gidip göreyim, görebilirmiyim ki. Kızıma durumu anlatabilirmiyim, ah geride kalanlar vay giden.

Şimdi döndüm, gusulhaneden. Yıkanışına tanık oldum cicoş un bedeninin.
Öncesinde güle güle dedim, alnına dokundum, soğuğunu hissettim. Hemen yazmam lazım bu duyguları unutmadan, yerine başka anlatımlar duygular eklemeden. Sonra çıktım, çıktık ama kapısından ayrılamadım, mıhlamdım oraya. Tekrar girsem, açsam fermuarı, dokunsam, yetmediki.

Tam o sırada yıkanmasına tanıklık etmek istermisiniz dediler, sevindim. İçimde güller açtı, hemen girdim. Buna sevinilirmi yaw diye kendi kendime sinirlendim, ama çok rahatladım, ellerini, güzel ellerini, minik ayaklarını görünce. Yüzüde güzeldi, çok güzeldi pamuğum. Güle güle ciciannem dedim. Yıkayanlar cicianne kelimesinin hikayesi sordular, anlatacak gücüm varmış hayret. Gülüştük. Hayat.

Ben cicianneme yıkanırken doydum, inanılır gibi değil. Huzur içinde yat cicoşum.

Denir mi acaba, öyle güzel yıkadılarki, Allah Razı olsun nasıl içten söylenir onu öğrendim.
Para vereyim istedim, sırada ki için güç toplasınlar diye, kabul etmediler. Saygı duydum, Allah kolaylık versin dedim. Yüzlerini hiç unutmam herhalde.


Kalın sağlıcakla.
Şaşırmış ve tokat yemiş anne.