Eve döndük.
Nasıl özlemişiz.
Hala evim evim güzel evim diyoruz. Kızımıza daha sarılmaya doyamadık.
Çok sık öpmeyi sevmem ama kendimi Ada ya sarılmış, ve öperken yakalıyorum çokça.
Biraz önce de bana, anne iyi ki geldiniz dedi. E ne yaptım tahmin edersiniz. Öptüm, kokladım kızımı. Maşallah.
Hava bozdu, tam zamanında dönmüşüz. Anneler gününe de yetiştik. Bundan iyisi Şam da kayısı.
Geçen Easter da yan komşumuz Rozi nin Ada ya hediyelerini yazmayı unutmuşum. Bir kısa yazı olsun kayıtlara geçsin isterim.
Ben İngiltere deyken bu tarz çukulatalar hatırlamıyorum. Hep tavşan yada küçük yumurta şekilleri vardı.
Bu çukulataları ben de çok sevdim. Tabi sadece görünüşlerini, Ada paylaşmadı bizimle. Cadı.
Kalın sağlıcakla
Hafiiifff yorgun anne
2 yorum:
Ada'nın yerinde olsam bende paylaşmazdım....:)
aaa ne tesadüf,bende de aynilarindan vardi,Ada icin:)) Cocuklar seviyor bunlari,illa figürlü olacak,eve dönmenize sevindim,yorucu günlerden sonra ev muhtesem gelir insana...
Yorum Gönder