Gökçeada apart tatiline devam.

Evvvet nerede kalmıştık. Pansiyon diyip duruyorum ama aslında apart tı kaldığımız Yeldeğirmeni. Buyrun link;

//www.gokceadaapart.com/Yukari-kalekoy-konaklama-yeldegirmeni-pansiyon.html

Apart henüz yeni, bu sene ilk sezonu. Eksiksiz, çok güzel bir apart.

Ben hemen getirdiğim bulaşık detarjanı ve süngeri mutfağa yerleştirdim veee diğer eşyalarda diğer odalara, hemen benimsedim bu güzel apartı kendi evimmiş gibi. Buyrun resimler ve kısa kısa hikayeleri.  Ada yı ziyaret edip burada kalmanızı tavsiye ederim. Sezonluk fiyat 150 civarı olacak sanırım.

Giderken de gelirken de, Gelibolu da mola verdik. Hava çok güzeldi, yemek sonrası sahilde yürüyüş yaptık.
Baba kız çok eğlendiler, yapışık kardeş gibiydiler.
 

Milli park girişinden sonra Kabatepe iskelesi sadece 8 km. 15 yıl önceki ziyaretimden yolun daha uzun olduğu kalmış aklımda. Yol üzerinde tüm tarlaların önünde ürünlerini satan tezgahlar vardı. Giderken de, dönüştede aldık bişeyler. Çok lezzetliydi. Hele elmalar. Dönüşte Cem durmayınca elma alamadık tabi. :-). Araba durmazmış. Resim Kabatepe de sıraya girdiğimizde çekildi. Milli park her iki senede bir ziyaret edilmesi gereken çok güzel ve bir o kadar da hüzünlü bir yer. Dönüşte şehitlink, Conk bayırı, Anzak koyunu gezdik. barış dolu, hüzünlü çok güzel yerler.

 Kabatepe feneri olsa gerek. deniz güzel durgun, hava güzel ohhh.

 Feribot ta Ada bu çocuğu oynayalımmı diye resmen taciz etti. Allem etti, kallem etti ve sonunda birlikte oynadılar. Gestaş işletiyor feribotları. Her iki tarafında da kapısı var, ohh hiç manevra yapmadan arabalı doldurup boşaltıyor. Açık güverteleri var. Yolculuk gidişte bir saat, dönüşte bir saat onbeşdakika sürdü.
Büfesi, özel işletim olmasına rağmen rezalet. Dönüşte kahvaltıyı orada yapmak zorunda kaldık. Çay rezelat, peçeteleri yok tostları gazete kağıdında verdiler iyimi. Kızımın çenesi, elleri  boyandı. zararlı. Tuvaletler de çok kötü.

Bu kaldığımız evin bir girişi. Dolaşırken bilmeden resmini çekmiştim. Kısmet işte. Kapıda ki mavi çıngıraklar birinin geldiğini haber veriyor. Çok hoş.

Kızım ve Kaleköy hatırası. Burası ''Mustafa nın kayfesi'' adlı mekan. İçeride çok güzel eşyalar var toparlanmış.
Dibek kahvesi de yapılıyor. ınternet te var. Güleryüzle işletilen güzel bir yer.

 Mustafanın kayfesin de kızım. Arkada aşağıda  Yıldız koyu var. Şnorkel için harika bir mekan. Milli Park olduğu için av yasağı var, papağan balıkları neredeyse dokunacaklar o kadar meraklılar.

Yeldeğirmeni apartın mutfağında kapalı cam dolap. İçinde tüm mutfak eşyaları var. Teapot Watcher diye cam  bir altlık benzeri bir eşya da vardı. Ne olduğunu bilen varmı??

Apart ın sahibi Ufuk bey, evi bir İsveçli bayandan almış. Tadilat yapmış ve detaylar içeren harika tam bize uygun bir  ev yapmış. Evin ilk sahibi bir kasap mış. Hikayeler var Gökçeada da, yazık. Türk, Rum,Ermeni,Ingiliz değil insanlık ayıbı hikayeler var bölgede, Milli Park ta, bizim şehitlikte. Üzücü. Heran herşey yine olabilir diye düşünüyorum ben, kavgacı çünkü insanlık ve saygısız.

Eskiden evin bahçesi olan bu ocak bölümüde evin mutfağına dahil edilmiş. Tarihi nesneler ise Ufuk beye zimmetli ve kayıtlı. Ada da bir müze maalesef yok. Evler eşyalar maalesef talan edilmiş. Bölgeye Anadoludan göç verdirilmiş. Kardenizliler büyükbaş hayvancılık yapıyorlarmış mesela.

 Çok beğendiğimiz mutfak. Ustü cam. Hani şu conservatory dediğimiz bölüm gibi. Yaz mevsiminde mutfağı sıcak yapıyor ama Bahar da ve Kış ın mükemmel bir okuma bölgesi. 

Dolabın ve ocağın olduğu bölüm. Duvarda ki hoş, şapka gibi olan  aydınlatmaları son gün farkettik :-)

Raf sistemi harika.

Duvara asılmış objeler,  süper.

 Yatağımız ve başucu sehpası gece. Ev kale yıkıntılarının hemen altında ve kocaman bir Türk bayrağı var kesilmeyen rüzgarda dalgalanan. Kumaşın sesi hiç eksik olmuyor kulaklarınızdan. Hele gece çok güzel.

 Duvarda ki ayna,lamba.

 Yatınca tavanın bayıldığım görüntüsü.

 Önce ayna zannettim ama çevirince taş işçiliğiymiş onu anladım. Kelebek çıkartmalar harika olmuş yanına değil mi??

Yastık desenleri nasıl. Gerçi bize uyurken yüksek geldiler.

Yan odadaki diğer iki yatak. Ortadaki pencere açılınca nasıl serin oluyor üst kat. O esinti, perdelerin uçuşu. Harika.

Aynı oda diğer yanda Ada kız ın yattığı yatak. Başucunda içinde lavabo var gibi penceresi ve yan tarafında korkuluklu aşağıya inen merdiven.

 Yatak odamız. Gündüz. Az sonra kıvırcık saçlı kızım girecek kapıdan.

Yatak odasından evin giriş bahçesinin görünüşü.

Yatak odasının diğer penceresinden aşağı köy. Bu pencerenin solunda üst veranda, esintisi hiç bitmeyen ve yan tarafında harika bir pembe minderli sedir.

Yılmaz baba dan eski saatini isteyip bende yapacağım bu duvar saatinden.

Ada kız ın köşesi.

Üst verandaya bir bakış.

Duvarda ki kumaş deniz feneri.

 Metre den yıldız ve ponza taşından nazarlık.

Mutfağın yanındaki oda da kanape ve güzel deseni. Asmanın altında ki tahta uzun koltuğunda üzerinde aynı desen kullanılmış.

Mutfak ve bahçe.

Ben hiç tepsi kullanmayı sevmem. Ama burada bayıldım. Çok da işlevsel tabi.

 Mutfak eşyası dolabı. Gündüz.

 kapı kapanmasın diye çok şık ve ince düşünülmüş. Kum torbası.

Kapının ardında ki kitaplık.

Kızım kaka yapıyor. Banyo kapısında ki harika cam pencere.

Asmanın altındaki büyük masa. Ohhh....Ne davetler verilir burada ama.

O bir dişi ama adı Bektaş. Yemek bekliyor ama hiç kendini sevdirmiyor. Ada nın vahşi yaşamına uyum sağlamış kediler.


Daha devamı var ama makinaya atılacak çamaşırlarda var. Öperim.

Detaylara bayılmış anne Çiğdem